bewogen weken
Door: lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
20 April 2017 | Kenia, Kisumu
het is al een tijdje geleden dat jullie iets van me hebben gehoord (polle/ sorry) maar het waren ook wel 2 intens drukke weken..
ik ga me steeds meer thuis voelen bij mama ngina en zit hier zeker op mijn plek. de omgang tussen de mama's en de kinderen heb ik op sommige momenten maar los gelaten, want ook ik zie in dat ik op me kop kan gaan staan wat ik wil, maar het hier toch echt wel een stukje cultuur is. ik merk aan mezelf dat ik me draai heb gevonden in de omgang met de kids maar ik vind het nog wel heel erg moeilijk om te communiceren met de kinderen. engels is namelijk toch wel een dingetje,, maar met een paar standaard swahilise woordjes en een beetje hand en voet gebaren kom je een heel eind! ook voor het eerst in een lokaal ziekenhuis geweest met 1 van de baby's. deze baby was al een tijdje ziek en zwakjes maar de mama's gingen er wel vanuit dat het vanzelf weg zou trekken. toen ik op een morgen een bult achter zin oor zag en hij er nog steeds zo slecht bij lag begonnen de alarmbellen bij mij te rinkelen en heb ik met toch wel veel moeite het kind uiteindelijk mee mogen nemen naar het ziekenhuis. maar op 1 voorwaarde: ik ging zelf mee. waar mijn gevoelens dus toch wel bij school waren en of ze dit ooit zouden goedkeuren heb ik toch ja gezegd. want wie A zegt,, moet ook B zeggen. en wat ben ik blij dat ik het heb gedaan!! na het eindeloze wachten in het ziekenhuis met een gloeihete baby op mijn schoot kwamen de bloedresultaten er aan. de kleine had dus malaria in al een ver stadium. de dokters zeiden dat het kantje boord was, maar hij er wel bovenop gaat komen met de goede medicijnen.
de eerste echte uitstapjes werden gemaakt en de eerste drankjes werden genomen. hiken in een tropisch regenwoud en dan je tocht eindigen op een rots midden in de rivier met een wijntje. ik durf te wedden dat vele mensen nu jaloers zullen zijn!!
ook is het erg leuk dat we ondertussen echt al wel onze eigen ''vrienden'' maken en groepjes vormen. na een avondje lasagna eten en dansen bij onze nederlandse coach sarah met een groepje, werd al snel besloten dat dit voor herhaling vatbaar was. 2 weken later zaten we dus bij ons in het huis waar iedereen iets had mee genomen en we lekker hapjes hebben gegeten. (alleen het begrip tapas kennen de Kenianen hier niet)
ook het paasweekend goed doorgekomen. vrijdag mee gelopen met een speciale paastocht met onze Keniaanse coach milli (of in iedergeval een poging tot mee lopen gedaan haha) bij milli werden we eerst hartelijk ontvangen en als echte ''mamas'' dat horen te doen helemaal volgestopt met eten. ook had ze eieren verstopt die wij mochten aan zoeken. (wat een verassing he) waar ik me zat te verheerlijken op een chocolade paasei kwamen er opeens 5 hard gekookte eitjes te voorschijn. en ja... dat was wel even een tegenvallertje.. (echte hollander ben ik nu he?) gelukkig werd het al snel goed gemaakt door al het andere lekkers wat er was.
waar ik me steeds meer thuis ging voelen op stage, en volop aan het genieten was, liet mijn lichaam me wel een beetje in de steek... na een week me al niet fit te voelen en alleen maar overgeven en diarree besloten we op paaszaterdag (bestaat dat trouwens wel?) toch maar even voor een check up naar het ziekenhuis te gaan. waar ik nog heel stoer zat met dat doen we wel even,, sloeg de angst toch wel aan toen ze het het infuus aankwamen... door het vele overgeven enzovoort had ik te veel vocht verloren wat er via een infuus bij getankt moest worden. na de bloedonderzoeken waar gelukkig niks geks uitkwam behalve een infectie aan mijn buik, nog een paar uurtjes in het ziekenhuis vertoeft tot er 2 gehele infuus zakken vocht in me zaten. daarna weer naar huiswaarts gekeerd met medicijnen.
deze week weer rustig aan begonnen op stage waar de kids heel blij waren om me weer te zien. te schattig om te zien hoe bezorgd ze waren en ze toch telkens checkte of alles nog wel goed met me ging. rustig aan weer alles hier oppakken, en in het vervolg misschien toch wel wat sneller toegeven aan het ziek zijn..
en ohja,, morgen zitten we hier gewoon al een maand!!! wat gaat de tijd snel...
ik ga me steeds meer thuis voelen bij mama ngina en zit hier zeker op mijn plek. de omgang tussen de mama's en de kinderen heb ik op sommige momenten maar los gelaten, want ook ik zie in dat ik op me kop kan gaan staan wat ik wil, maar het hier toch echt wel een stukje cultuur is. ik merk aan mezelf dat ik me draai heb gevonden in de omgang met de kids maar ik vind het nog wel heel erg moeilijk om te communiceren met de kinderen. engels is namelijk toch wel een dingetje,, maar met een paar standaard swahilise woordjes en een beetje hand en voet gebaren kom je een heel eind! ook voor het eerst in een lokaal ziekenhuis geweest met 1 van de baby's. deze baby was al een tijdje ziek en zwakjes maar de mama's gingen er wel vanuit dat het vanzelf weg zou trekken. toen ik op een morgen een bult achter zin oor zag en hij er nog steeds zo slecht bij lag begonnen de alarmbellen bij mij te rinkelen en heb ik met toch wel veel moeite het kind uiteindelijk mee mogen nemen naar het ziekenhuis. maar op 1 voorwaarde: ik ging zelf mee. waar mijn gevoelens dus toch wel bij school waren en of ze dit ooit zouden goedkeuren heb ik toch ja gezegd. want wie A zegt,, moet ook B zeggen. en wat ben ik blij dat ik het heb gedaan!! na het eindeloze wachten in het ziekenhuis met een gloeihete baby op mijn schoot kwamen de bloedresultaten er aan. de kleine had dus malaria in al een ver stadium. de dokters zeiden dat het kantje boord was, maar hij er wel bovenop gaat komen met de goede medicijnen.
de eerste echte uitstapjes werden gemaakt en de eerste drankjes werden genomen. hiken in een tropisch regenwoud en dan je tocht eindigen op een rots midden in de rivier met een wijntje. ik durf te wedden dat vele mensen nu jaloers zullen zijn!!
ook is het erg leuk dat we ondertussen echt al wel onze eigen ''vrienden'' maken en groepjes vormen. na een avondje lasagna eten en dansen bij onze nederlandse coach sarah met een groepje, werd al snel besloten dat dit voor herhaling vatbaar was. 2 weken later zaten we dus bij ons in het huis waar iedereen iets had mee genomen en we lekker hapjes hebben gegeten. (alleen het begrip tapas kennen de Kenianen hier niet)
ook het paasweekend goed doorgekomen. vrijdag mee gelopen met een speciale paastocht met onze Keniaanse coach milli (of in iedergeval een poging tot mee lopen gedaan haha) bij milli werden we eerst hartelijk ontvangen en als echte ''mamas'' dat horen te doen helemaal volgestopt met eten. ook had ze eieren verstopt die wij mochten aan zoeken. (wat een verassing he) waar ik me zat te verheerlijken op een chocolade paasei kwamen er opeens 5 hard gekookte eitjes te voorschijn. en ja... dat was wel even een tegenvallertje.. (echte hollander ben ik nu he?) gelukkig werd het al snel goed gemaakt door al het andere lekkers wat er was.
waar ik me steeds meer thuis ging voelen op stage, en volop aan het genieten was, liet mijn lichaam me wel een beetje in de steek... na een week me al niet fit te voelen en alleen maar overgeven en diarree besloten we op paaszaterdag (bestaat dat trouwens wel?) toch maar even voor een check up naar het ziekenhuis te gaan. waar ik nog heel stoer zat met dat doen we wel even,, sloeg de angst toch wel aan toen ze het het infuus aankwamen... door het vele overgeven enzovoort had ik te veel vocht verloren wat er via een infuus bij getankt moest worden. na de bloedonderzoeken waar gelukkig niks geks uitkwam behalve een infectie aan mijn buik, nog een paar uurtjes in het ziekenhuis vertoeft tot er 2 gehele infuus zakken vocht in me zaten. daarna weer naar huiswaarts gekeerd met medicijnen.
deze week weer rustig aan begonnen op stage waar de kids heel blij waren om me weer te zien. te schattig om te zien hoe bezorgd ze waren en ze toch telkens checkte of alles nog wel goed met me ging. rustig aan weer alles hier oppakken, en in het vervolg misschien toch wel wat sneller toegeven aan het ziek zijn..
en ohja,, morgen zitten we hier gewoon al een maand!!! wat gaat de tijd snel...
-
20 April 2017 - 19:29
Fons, Inge, Roos En Fien:
Wat een leuk verslag Lotte!
Zorg goed voor jezelf, mama's en kids he.
Kus van ons -
20 April 2017 - 19:50
Iris Schneider:
Wat heerlijk om weer een nieuw reis verslag te lezen. Ik geniet er gewoon van en heb het gevoel dat ik er ook een beetje bij ben. Het is toch wel erg interessant en spannend, wat je nu meemaakt. Je mag wel trots op jezelf zijn met wat je de kindjes geeft en leert. Vind het ook super knap dat je doorgezet hebt met het jongetje met malaria, dit had veel erger af kunnen lopen. Jouw eigen ziekte is iets minder, was ik best wel een beetje zenuwachtig over maar ben zo blij dat je nu weer aan de betere hand bent. 1 maand voorbij, nog 2 te gaan. Jullie meiden nog heel wat goeds doen in die tijd. Zag trouwens een filmpje waar de kinderende stoelen dans deden. Kende ze dat al of hebben jullie ze dat geleerd. Mischien kunnen jullie ze ook nog de Vogeltjes dsns leren. Dat zou leuk zijn. lot, ik geniet van je blogs en ook van de fototjesbop face book. Keep up the good work -
20 April 2017 - 20:26
Mieke Schneider:
Fijn om weer je blog te lezen Lotte! Inderdaad een bewogen week geweest voor je maar je hebt het goed gedaan hoor kanjer. Blij dat je toch hebt doorgezet om naar ziekenhuis te gaan met het kleine manneke en dat hij er weer bovenop komt. En natuurlijk ik ook blij dat er bewaking bij je was hiihhihi. Afgelopen weekend wel even de bibbers gehad hoor....ikke hier en jij in ziekenhuis. Maar als ik die lachende ogen weer van je zie op je foto's dan zie
ik dat je volop geniet. Kan ook niet anders hè, geweldige stage....geweldige vriendinnen en begeleiders en een schitterend land!! Geniet nog maar lekker en werk ze!!! -
21 April 2017 - 22:30
Yvonne:
Hé die Lotte. Wat een avonturen! Het klinkt allemaal super, op je uitdrogingsvetschijnsrlen na. Slim om naar het ziekenhuis te gaan en het was dus hard nodig!! Tja alleen een wijntje na hiken is natuurlijk niet genoeg. Supertrots dat je je intuitie hebt gevolgd bij dat zieke kindje...je wordt een hele goede 'mama'. Veel plezier met de kids en je vriendinnen. Veel genieten hoor!! Knuffel van mij
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
