eerste week op nieuwe bestemming!
Door: lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
14 Mei 2017 | Kenia, Rangala
na een busreis van 2 uur met het openbaar vervoer, veel ellebogen in je nek en konten in je gezicht, kwamen we dan eindelijk aan op onze plek van bestemming waar we voor de laatste 6 weken zullen verblijven. Rangala! we werden me open armen ontvangen door mijn nieuwe collega's van babyhome. hier hebben we s'avonds onze buikjes meer dan rond gegeten. toen sister met nieuws voor mij kwam over dat er een kleintje in het huis naar mij vernoemd was moest ik deze natuurlijk wel even bewonderen! wat een lief klein frummeltje is het... nog even geknuffeld en daarna huiswaarts gekeerd voor een lekkere warme douche en ons bedje.... you wish!!!
eenmaal in ons nieuwe huisje aangekomen en waar de kamers verdeeld waren was iedereen helemaal ready om lekker te gaan douche en in bed te kruipen. warm water was al een vraag, omdat we vanaf dat we aangekomen waren we geen stroom hadden. omdat we ondertussen al ''echte Kenianen'' zijn (uhum.) namen we dat maar voor lief. maar ons nieuwe huisje had nog een verassing voor ons... ook stromend water kon namelijk af en toe een probleempje zijn... (help)
de volgende dag zijn naar onze stages geweest om kennis te maken. me collega's voor de komende tijd ontmoet en mijn groep waar ik op kom te werken gezien. mijn groep waar ik op kom te staan is de admission room. dit is de kamer met de allerkleinste babytjes en de zieke kindjes. in totaal zijn er 6 kindjes waarvan er 3 onder de maand oud zijn, 1 HIV positief is en 2 toch wel erg veel moeite hebben met hun eten binnen te houden. een plek waar ik me dus niet snel zal gaan vervelen!
de eerste werkdag brak aan en de dag werd geopend met een gebed waar ik toch wel een beetje ongemakkelijk bij zat als ongelovige. na het gebed werd de nacht doorgesproken en keerde iedereen naar zijn groep te om te gaan werken. toen ze zagen dat ik toch wel redelijke kennis heb over de kleintjes en weet hoe ik er mee om moet gaan, was dat voor hun een rede om zich bezig te houden met andere taken en mij alleen op de groep te laten. iets waar ik op het begin best van schrok. om maar niet meteen de muzungu (blanke) te zijn die begint te zeuren gaf ik mezelf het voordeel van de twijfel en besloot om het gewoon te doen! en dit,, ging veel beter dan verwacht! ik heb mezelf maar ook de andere laten zien dat ik het wel allemaal alleen kan, zolang je maar goede wil hebt en kei hard werkt.
dat kei harde werken is het zeker. gedurende dag heb je bijna geen een moment van rust. als ik mijn verjaardagscadeautje had kunnen omdraaien had ik dan ook zeker 2 extra paar armen gevraagd in plaats van een camera. want ik durf te wedden als vele mensen me daar ziet struggelen met 6 baby's die het leuk vinden om allemaal op het zelfde moment te gaan huilen, pissen jullie je broek vol van het lachen. 2 babytjes in mijn armen terwijl ik met een voet een andere baby in slaap probeer te wiegen. what a life..
de kindjes zijn gelukkig (vaak) super leuk, en ook wel heel schattig. dat maakt het vele huilen en het tegenstribbelen met medicijnen geven weer een beetje goed. ik kijk zeker uit naar de rest van mij stageperiode hier, maar ben me er ook wel heel erg bewust van dat het ook wel heel zwaar word. binnenkort verwachten we nieuwe kindjes dus de couveuse staat al op standby voor als we hem nodig hebben.
nu nog genieten van het laatste dag weekend, voordat we weer een drukke en hectische werkweek starten. maar ik heb er zin in!
eenmaal in ons nieuwe huisje aangekomen en waar de kamers verdeeld waren was iedereen helemaal ready om lekker te gaan douche en in bed te kruipen. warm water was al een vraag, omdat we vanaf dat we aangekomen waren we geen stroom hadden. omdat we ondertussen al ''echte Kenianen'' zijn (uhum.) namen we dat maar voor lief. maar ons nieuwe huisje had nog een verassing voor ons... ook stromend water kon namelijk af en toe een probleempje zijn... (help)
de volgende dag zijn naar onze stages geweest om kennis te maken. me collega's voor de komende tijd ontmoet en mijn groep waar ik op kom te werken gezien. mijn groep waar ik op kom te staan is de admission room. dit is de kamer met de allerkleinste babytjes en de zieke kindjes. in totaal zijn er 6 kindjes waarvan er 3 onder de maand oud zijn, 1 HIV positief is en 2 toch wel erg veel moeite hebben met hun eten binnen te houden. een plek waar ik me dus niet snel zal gaan vervelen!
de eerste werkdag brak aan en de dag werd geopend met een gebed waar ik toch wel een beetje ongemakkelijk bij zat als ongelovige. na het gebed werd de nacht doorgesproken en keerde iedereen naar zijn groep te om te gaan werken. toen ze zagen dat ik toch wel redelijke kennis heb over de kleintjes en weet hoe ik er mee om moet gaan, was dat voor hun een rede om zich bezig te houden met andere taken en mij alleen op de groep te laten. iets waar ik op het begin best van schrok. om maar niet meteen de muzungu (blanke) te zijn die begint te zeuren gaf ik mezelf het voordeel van de twijfel en besloot om het gewoon te doen! en dit,, ging veel beter dan verwacht! ik heb mezelf maar ook de andere laten zien dat ik het wel allemaal alleen kan, zolang je maar goede wil hebt en kei hard werkt.
dat kei harde werken is het zeker. gedurende dag heb je bijna geen een moment van rust. als ik mijn verjaardagscadeautje had kunnen omdraaien had ik dan ook zeker 2 extra paar armen gevraagd in plaats van een camera. want ik durf te wedden als vele mensen me daar ziet struggelen met 6 baby's die het leuk vinden om allemaal op het zelfde moment te gaan huilen, pissen jullie je broek vol van het lachen. 2 babytjes in mijn armen terwijl ik met een voet een andere baby in slaap probeer te wiegen. what a life..
de kindjes zijn gelukkig (vaak) super leuk, en ook wel heel schattig. dat maakt het vele huilen en het tegenstribbelen met medicijnen geven weer een beetje goed. ik kijk zeker uit naar de rest van mij stageperiode hier, maar ben me er ook wel heel erg bewust van dat het ook wel heel zwaar word. binnenkort verwachten we nieuwe kindjes dus de couveuse staat al op standby voor als we hem nodig hebben.
nu nog genieten van het laatste dag weekend, voordat we weer een drukke en hectische werkweek starten. maar ik heb er zin in!
-
14 Mei 2017 - 09:38
Ingrid Verschuren:
Wow...bijzonder dat ze dat baby'tje naar jou vernoemd hebben!! Dat is toch wel heel speciaal. Ondanks het harde werken zie je er stralend uit:) Het zal je zeker ook veel voldoening geven! <3 -
14 Mei 2017 - 10:10
Marc:
Lotte wat ben ik super trots op je. -
14 Mei 2017 - 11:45
Mieke Schneider:
Gaat inderdaad heel druk worden, maar wel veel genieten! Zo tof hoe je het naar je zin hebt daar. Ik zie (en hoor) je telkens weer stralen. Ben zoooo trots op je xxx. Knuffel aan allemaal!! -
14 Mei 2017 - 13:15
Biggy:
Hoi muzunga! En ook ik Ben super trots op je, wat een ervaringen zeg. Kan ook niet wachten om alles "life" van je te horen met alles fotos, toeters en bellen. Pas goed op je zelf en hope lijk tot gauw. Dikke kus en knuffels, ook voor al je babytjes xoxo -
23 Mei 2017 - 12:37
Gerda Van Der Meer:
Hoi Lotte,
Genoeg te doen om je niet et vervelen in Rangala. En wat zullen ze blij met je zijn daar! Geniet ervan.
Groetjes, -
17 Juni 2017 - 09:08
Nina Langenberg:
Lotte
nu al weer bijna naar huis.
ik wens jullie ene goede vlucht toe en tot volgende week!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
